Negombo

Donderdag 20 mei
Vanmorgen was het vroeg op staan. De chauffeur zou ons vanmorgen om 8.00 ophalen. Vanuit het hotel in Mount Lavinia zullen we vertrekken naar ons laatste hotel van onze reis te weten Negombo. Eigenlijk zouden we gisteren al naar dit hotel gaan maar door de tropische buien was de weg daar naar toe onbegaanbaar geworden. De bedoeling hiervoor was om de reisafstand naar Nandani’s moeder te verkorten. Maar helaas het zou vandaag dus een lange rit( of moet ik zit zeggen) worden.
Voor ons zou deze dag, waar we twee weken naar uit hebben gezien, een bijzondere worden. Zeg maar een hoogtepunt van onze reis. Helaas was er ook een klein minpuntje. Aan de receptie en later door onze eigen chauffeur werd ons verteld dat we voor onze terugvlucht voor a.s. zaterdag in plaats van 3 uur nu 6 uur van te voren aanwezig moeten zijn op het vliegveld. Dit had alles te maken met de tropische buien van de laatste dagen die hier in deze mate echt uitzonderlijk schijnen te zijn. Het laatste stuk weg naar het vliegveld is hierdoor onbegaanbaar geworden. Deze hindernis gaat dan met behulp van militaire boten die worden ingezet. Ik zelf ga er van uit dat alles wel goed komt maar het blijft toch even afwachten. Het zou wel heel erg vroeg opstaan worden zaterdag en vervolgens nog een 10 uur in het vliegtuig. Goed vandaag is het donderdag en zaterdag is nog twee dagen verder. ’s-Morgens gingen we zoals gezegd dus al op tijd op weg naar de moeder van Nandani. Via Mount Lavinia gingen we dwars door de hoofdstad Colombo. Het verkeer krioelt hier enorm door elkaar. Het zou mij nooit lukken om hier heelhuids doorheen te komen wat een …….zooitje. Het heeft heel veel tijd gekost om hier door heen te komen. En voor één keer was dit best wel mooi om mee te maken. In Gampagoda werd eerst onze gids opgehaald en vervolgens ging het naar de plek waar men met Nandani’s moeder had afgesproken. Op deze plek aangekomen was de moeder er nog niet maar binnen de twee minuten stopte er opeens een blauwe kleine vrachtwagen en hier achterop zat de moeder en Nandani’s zus. We maakten wat meer plaats in ons busje en verwelkomden elkaar hartelijk. De bedoeling was om met hun naar een verderop gelegen hotel te gaan waar voor ons een aparte kamer was afgehuurd waar we rustig konden zitten zonder al te veel aandacht te trekken van nieuwsgierige blikken van lokale mensen. Hier hebben we ook gezamenlijk gegeten. Voor hun rijst met curry en voor ons westers eten. De reisgids vertelde ons om hier van af te zien om ook rijst met curry te gaan eten omdat het hier plaatselijk wel eens erg heet voor ons kon zijn. Vervolgens zijn we naar het hutje gegaan van Nandani’s moeder. Ook hier werden we hartelijk ontvangen door haar huidige man, opa en buren. Dit bezoek was niet te vergelijken met die van de laatste keer. Alles verliep heel gewoontjes en op een natuurlijke manier. De boodschappentassen met levensmiddelen was een welkome aanvulling voor hen en ze waren er erg blij mee. Nandani heeft haar eigen armband als symbool aan haar moeder gegeven en dat doet je dan wel wat op zo’n moment. Het zal voor mij, voor ons, één van de dagen blijven die altijd in herinnering zal blijven voortbestaan. Men had ook voor ons veel moeite gedaan om ons te verwelkomen. Zo had men diverse schalen gevuld met diverse fruitsoorten en drankjes gemaakt. Doordat alles op zo’n leuke manier verliep viel het ons dan ook echt zwaar om weer afscheid te moeten nemen. Terug ging het naar Negombo ons laatste hotel van deze reis waar we tot zaterdagmorgen zullen verblijven. Aangekomen op onze kamer gaf Tiny een enorme gil, maar dat doet ze regelmatig als ze kleine beestjes ziet. Bij de wat grotere diertjes komt ze zachtjes naar me toe om te vragen of ik even zo goed wil zijn die weg te halen. Maar dit keer was het wat anders. We hadden een sms-je gekregen dat Roger na zijn sollicitatie-gesprek de job heeft gekregen. Geweldig, wat een mooie afsluiting van deze dag. Roger en Nanka van harte gefeliciteerd. Nu kunnen jullie toch weer aan verder toekomstplannen gaan denken.