Giritale, Polonnaruwa, Nilaveli

Zaterdag 8 mei
’s-Morgens zijn we vanuit Dambulla vertrokken naar ons volgend hotel in Giritale. De rit ging gedeeltelijk door een nationaal park. Dus wederom een schitterende route. Aangekomen in het hotel werden onze koffers naar de mooie hotelkamer gebracht en kregen we een welkomstdrankje. Het uitzicht van hieruit maar ook vanuit onze kamer was echt mooi. Je moet het gewoon zelf hebben gezien. Vanuit het zwembad kijk je zo neer over het meer. ’s-Morgens vroeg en ’s-avonds zouden hier de wilde olifanten komen om te drinken. De lunch hebben we buiten ons hotel genomen maar dat vonden de dames drie keer niks. Voor het eten wilde ik een soort van schuurtje buiten mijn handen gaan wassen. Doch toen ik weer naar buiten liep heb ik even geen rekening gehouden dat de deur zo laag was en vervolgens mijn hoofd gestoten. Men was toen zo als altijd heel behulpzaam en de wond werd met olie gedept. Verder ging onze reis naar wat ooit de hoofdstad van Ceylon was, Polonnaruwa. Na jaren in de vergetelheid te zijn geraakt en volledig met bomen en struiken overgroeid tot een jungle is Polonnaruwa weer gerestaureerd onder andere met hulp van Unesco. Nu vindt u er een volledig uitgegraven ruïnestad dat met het schitterende beeldhouwwerk één van de meest imposante plaatsen van Ceylon is. Het Gal-Vihara-heiligdom is wellicht het fraaiste bouwwerk. Hier vindt men vier boeddha's, die zijn uitgehouwen uit immens grote blokken graniet. Voor de beelden staan de bloemenschalen, waarop offerandes kunnen worden neergelegd. Bij de liggende Boeddha was een groep van mensen tezamen met een monnik aan het bidden. Dit stukje heb ik nog even op film vastgelegd. Het waren voor mij bekende klanken die je anders ook kunt horen in een tempel. Doch helaas het leren verstaan hiervan zal ik wel nooit leren. De entree vond ik al met al wel aardig prijzig te weten € 55 voor ons drieën. Maar ja gezien dat dit alles weer ten goede komt aan het restaureren onder begeleiding en financiële steun van de Unesco had ik het er wel voor over. Hierna zijn we teruggegaan naar ons hotel waar ons een overheerlijk buffet stond te wachten.

Zondag 9 mei
Na ons ontbijt zijn we vertrokken naar ons volgende hotel Nilaveli op een afstand van 126km.
Bij een supermarkt hebben we eerst een krat met drinkwater gekocht. Nandani heeft er nog een heerlijk geurtje voor omgerekend 4 euro gekocht. Volgens haar koste het zelfde geurtje in Nederland 40 euro. Zie voor de volledige beschrijving van dit mooie hotel en zeker het mooie witte strand de voorbereiding van onze reis op deze link:
http://stefwennekes.nl/

We hebben de beschikking over een geweldige ruime en mooie kamer en vooral een mooi uitzicht over een mooi gekleurde zee. (echt blauw).

Maandag 10 mei
‘s-Morgens zijn we naar het 16 kilometer verder gelegen Trincomalee gegaan. Hier hebben we het ford Frederick bezocht en een hindoetempel. Voor de ingang van deze tempel moesten wij ons ontdoen van onze schoenen. Aangezien echter de grond heel heet was bracht dit wel een lachend geheel teweeg voor de lokale bevolking. Voor het tempelcomplex waren er ook zeer vele kleurrijke stalletjes waar van alles te koop was zoals van allerlei snoepjes tot kruiden toe. In ieder geval allemaal lekkere geurtjes. Hierna zijn we nog naar de haven geweest en hebben we mooie foto’s kunnen maken. Bij de haven was ook een waarzegster waar onze gids gebruik van maakte. Om te bepalen wat het uiteindelijk koste had ze een stapeltje van heel dunne latjes waar pas bij het open maken een prijs op stond. De gids moest in dit geval 100 rupies betalen maar het kon net zo goed een hoger bedrag zijn dat was de verrassing. Vervolgens zijn we naar een supermarkt gegaan om daar iets te gaan kopen voor de kinderen van het schooltje die we die middag zouden gaan bezoeken. Voor ons zelf hebben we nog een ijsje gekocht. Op het schooltje verblijven 33 kinderen permanent , ze gaan dus niet dagelijks naar huis. Deze kinderen zijn door de jeugdbescherming bij hun eigen ouders om diverse redenen weggehaald en geplaatst op deze school. We mochten ook nog de slaapvertrekken zien. Er was een groot verschil tussen de meisjes- en de jongensslaapkamers.
Alle meisjes hadden wel een of ander knuffeltje op hun bed liggen en dat hadden de jongens niet.
De kinderen verblijven hier tot de leeftijd van 18 jaar. Volgens het hoofd gingen ze daarna hun eigen weg en in de meeste gevallen trouwden de meisjes dan en gaan de jonge mannen werk zoeken.
Ook in dit hotel hebben we elke avond een lopend buffet. Wat een keuze. Maar als je ziet wat er ’s-Morgens vroeg bij het ontbijt allemaal geboden wordt dan wordt het echt oppassen dat je niet met kilo’s meer naar huis terugkomt. Wel lekker allemaal.

Dinsdag 11 mei
Vanmorgen om half negen zijn we met een boot naar het Pigeon Island gegaan, dit is een broedplaats voor trekvogels. De overtocht duurde ongeveer tien minuten. Onze chauffeur, Asanke, is meegegaan. Het water rond het eiland is echt heel helder en schoon en je kunt de koralen zo zien en heel veel visjes. Nandani heeft haar angst overwonnen en is uiteindelijk toch het water ingegaan. Knap hoor. Tiny wilde later volgen maar ik heb haar niet in het water gezien. Wat is het hier mooi maar de kans om je hier te verbranden is ook heel groot. Dat merk ik nu op het moment dat ik dit schrijf. Omdat de ontmoeting met Nandani’s moeder zo kort was hebben we de laatste dagen van onze reis met behulp van Manisha, onze coördinator in Sri Lanka, gewijzigd. Andere hotels en andere plaatsen zodat een ontmoeting aan het einde van onze rondreis toch nog mogelijk is. Nandani had zelf aangegeven dat ze de moeder heel graag nog eens wilde ontmoeten en na contact met de moeder bleek dat zij zielsgraag Nandani ook nog een keer wilde ontmoeten. Het was wel passen en meten en hotels wijzigen maar het is gelukt. En nu gaan we …………….lekker zwemmen in zee. Het zeewater is volgens mij nog warmer dan de buitenlucht. Overheerlijk.